Finnbacka Byväg 85 Heel veel gestreepte pyamaatjes

Zachtjes! kleine kinderen, honden en oude tantes

De wespen zijn thuis

Mark's beginnende zwelling

Ondanks het wat tegenvallende weer is het (gezien de borden overal langs de weg) blijkbaar druk (geweest) in het dorp. Tja, hoog seizoen dat zijn wij niet gewend natuurlijk. File in Duitsland en bij Stockholm, toch bruist het dorpje nu niet echt. Geeft niet, wij verschansen ons lekker in de hut. Met heel veel boekjes lekker op de nieuwe bank. Zalig! Na een paar dagen is het weer beter en zijn de eerste boeken uit. Tijd om aan de gang te gaan met de veranda. Het trappetje is nog redelijk en kan met een nieuwe lik beits nog wel een paar jaar mee, de latten van de veranda zijn ook nog goed. Eigenlijk gaat het alleen om de vertikale balken en het afdakje. We hebben nog genoeg hout in de garage staan dus is het zaak uit te puzzelen hoe het dakje geconstrueerd is. Terwijl Mark dat op een ladder probeerd uit te vinden worden de wespen boos die 3 nesten gemaakt hebben bij onze voordeur. De 2 nesten onder de dakgoot vinden het allemaal wel redelijk oke (zijn misschien iets meer aan mensen gewend?), maar het nest op het dak wordt goed bewaakt. Als Mark wat blad weg veegt vallen ze aan. Resultaat 2 steken in zijn rechter hand. Binnen een uur is zijn hand al 2x zo dik, rood, heeft hij een rode kop, is zweterig en heeft hart kloppingen. Oh shit, shit, shit.... Zou hij net als zijn moeder toch allergisch (potentiël dodelijk) zijn? Moeten we afwachten of richting het dichtbij zijnde ziekenhuis in Falun rijden (ruim een uur met de auto)? Mark belooft rustig te blijven zitten en we wachten af... De hand blijft zwellen, warm en rood, maar de andere klachten verdwijnen na een paar uur weer. Het lijkt erop dat hij niet allergische is, maar mega overreageerd op het insekten gif. Nog 2 dagen blijft de zwellig toenemen en zijn hand lijkt steeds meer op een klont rood dan op een hand. De buren schikken als ze zien hoe gezwollen zijn hand en arm de 2e dag al zijn en willen 'm naar het ziekenhuis hebben... Mark vind het niet zo nodig... Pas de 4de dag als Olle heeft uitgezocht dat er in Rättvik een huisartsenpost is, mag er een dokter naar kijken. Natuurlijk komen we precies in de luch pauze en moeten wachten en da's ook voor het eerst dat de zwelling af lijkt te nemen. Nog voor de dokters terug zijn vertrekken wij weer richting auto. Crisis voorbij, na nog een week is de hand weer zo goed als normaal van vorm en kleur...

Nieuwe moderne veranda

geimpregneerd hout

Eland met kalf

Tja, de klus mogelijkheden zijn flink beperkt met rondzoemende boze wespen. Nog meer steken gaan we zeker niet riskeren. Dan de veranda van de gasten stuga maar. Die stond ook op de planning en is al grotendeels in elkaar gestort. Elodie kan de halve boomstammen wel weg slopen terwijl Mark met een boekje in de zon zit. Op weg naar de houthandel in Rättvik voor nieuwe en geimpregneerde latten en balken, zien we op de weg het dorp uit een Eland met haar kalf. Ze blijven rustig staan om gefotografeerd te worden, maar natuurlijk hebben we alleen telefoons en geen echte camera bij ons, jammer... Het hout is er nu in elk geval en zodra het met Marks's hand beter gaat kan de veranda-puzzel in elkaar.

Raamwerk

oude trapje

Onder een wakend oog

We maken eerst een soort raamwerk en maken dat vast aan de steunbalken van het huisje. Het trapje is nog niet zo slecht, maar besluiten we toch ook te vervangen. Blijft het in elk geval één geheel en past het beter als we het naar de zijkant verplaatsen (handiger met sneeuwschuiven en draaien met de auto). Sigvard komt eens kijken naar al dat gezaag en getimmer en onder zijn keurende blik kunnen de eerste latten erop.

Hameren

Klaar

Helemaal goed!

Een heleboel spijkers later is de veranda af. Het trapje koste iets meer tijd, maar past perfect aan de linker zijkant. Hoewel het bouwsel lijkt door te zakken in het midden en niet helemaal horizontaal lijkt te zijn, valt dat in werkelijkheid erg mee. Het is behoorlijk stevig en dat 't geheel iets afloopt naar het midden en van de hut af, tja het is een heel oud hutje wat wil je. Liever geen water tegen het hutje aan, dus misschien toevallig wel heel goed zo en in elk geval helemaal functioneel.

Wolken giftig poeder

Goed verpakt mannetje

De ladder is te laag

Terwijl wij ons al beginnen af te vragen wat we verder kunnen doen behalve wat lampjes op hangen, meld de wespen verdelger zich. Tijdens een etentje bij Lena en Bo vertelden Lilemor en Leif dat zij in hun verzekeringsvoorwaarden ook het verwijderen van de meeste ongedierten hadden staan. Wij blijken verzekerd bij de zelfde maatschappij, en inderdaad wespen, muizen, torren en zelfs zilvervisjes worden via de verzekerining kostenloos verwijderd. In een stevig pak gehuld spuit de verdelger wit poeder de nesten in. Het nest midden op het dak is eigenlijk te ver weg voor z'n spuit, maar die onder de dakgoot krijgen de volle laag. Wij moeten een paar uur binnen blijven (de wespen zijn héél boos geworden van al dat gedoe) en met 1 a 2 dagen moeten de nesten dood zijn.

Krabben!

Morris

Hulp?

Wij verwijderen de dakgoten en beginnen met het schuren en schrapen van de oude verf. De voorgevel (slaapkamer) moet ook dringend weer geverfd worden. Inmiddels is het echt erg goed weer aan het worden, dus we moeten eraan geloven het wordt toch weer uitgebreidt verven. Gelukkig komt Morris, de kater van Sigvard ons gezeldschap houden. Wat een schatje en zijn baas maar roepen dat ie thuis moet komen...

"Even goed concentreren"

"Ha, maar ik doe het wel mooi!"

"Soepeltjes!"

"Eitje man!"

Het is ook ladderkunstenaar Morris die ontdekt dat het wespen nest midden op het dak nog lang niet dood is. Zodra de eerste 5-6 wespen om hem heen zwermen bevriest de kater op het dak. Doodstil blijft hij staan zelfs zijn ogen beweegt hij niet. Tot de boze zoemers weer weg zijn, dan sluipt hij naar de andere kant van het dak. Na nog een inspectie ronde verlaat hij het dak zoals hij kwam; met de ladder. Wij bellen de verzekering maar weer voor de volgende verdelginspoging. We hebben ook nog een nest onder de dakrand aan de achterkant ontdekt, nog een nest in de garage en een kleinere bij de waterbron...

de warm-zoete lucht is bijna TE goed

Altijd beter dan met de hand

Jummie, met extra muggen lijkjes!

Maar we doen meer dan verven, boeken, lezen en wachten op wespen verdelgers... We baken taartjes voor de buren, omdat een etentje voor bereiden en een huis van 3 lagen verf voorzien niet handig samen gaan. We maaien het gras met 't coole karretje van Bo en BBQ-en zo vaak mogelijk.

Verse Hjortron ("YUK"-bessen)

Zelfgemaakte Hjortron jam/compote

Olle is op zoek naar een goede plek om zelf paddestoelen te kunnen plukken. Hij wil ons graag meenemen om cantharellen te zoeken. Wij zijn een beetje huiverig; misschien iets te veel CSI, moorddrama's en slechte duitse crimie series gezien...? Maar hè, we gaan graag mee, het is iets dat we in Nederland niet snel mee zullen maken. Helaas lukt het vinden van een goede pluk plek niet zo. Wel komt hij op een gegeven moment met een zakje oranje bessen aan. Het goud van het bos noemt hij ze; een echte delicatesse! We zijn reuze benieuwd, een internet speurtochtje noemt ze 'Hjortron' en inderdaad een zeldzaamheid en een delicatesse. Nieuwsgierig naar dit goud in besvorm proeven we. YUK! Een onbeschrijvelijke smaak, een beetje vissig zelfs. In de hoop dat er misschien een eland net op deze bes gepiest had heeft Mark er dapper nog een geprobeert, maar ook deze is YUK en vissig. Een beetje bescheten geven we de bessen terug aan Olle, ze zijn zo zeldzaam en wij gaan ze echt niet. En alsof dit al niet lullig genoeg was kwam Lena met een grote pot zelfgemaakte jam/compote aan als afscheid cadeautje. Koel bewaren, maar opgewarmd met wat vanille ijs super heerlijk volgens haar. Eerlijk is eerlijk, we hebben nog niet geproeft en zijn inmiddels al een week terug. Maar we gaan het zeker doen... binnenkort als we durven...