Finnbacka Byväg 85 Beren safari

gebotteld meer water

dorstige auto

't komt wel goed

Joepie we zijn er! Lekker vroeg, maar wel heel erg brak. We hebben de hele reis in één keer gereden. Een experimentje, want naar Nederland terug werkt dat goed, naar Zweden toe minder. Wel vast de boodschapjes voor een paar dagen in huis, Sigvard en Olle begroet en met een dagje lummelen is 't lekker wakker worden de volgende ochtend. Olle had ons verteld dat er beren waren gezien, dus de 2e dag 's avonds samen in zijn auto op beren safari. Het schijnt dat die beesten vooral rond de schemering te zien zijn, op de grasvlaktes (Zweedse beren eten gras) maar helaas... De auto begon te koken, maar geen beren. Vele liters water uit het meer getapt en een uurtje en heel veel stoom later, konden we terug naar Finnbacka... Om de dag dezelfde ronde gereden, maar onze eerste wilde beer moeten we nog zien

mannen pakje

rot natuur

hoop jong groen

Behalve spelen met beertjes moet er ook gewerkt worden. Verven (maar dat is inmiddels standaard) en boompjes rooien! Nadat we begonnen waren met zaag en snoeischaar toch Bo's uitrusting geleend. In stoer mannen pak kon Mark de mini boompjes toch een stuk sneller aan.

Snoepjes door het gaas

Snel slobberen

Uitdagen

Tina (donkere, 4 mnd jonge enthousiaste pup van Sigvard) en Tanja (lichte, 6 mnd en al goed opgevoede pup van Lena en Bo). Grappige drukte makers die het liefste hardtandig met je spelen of in je nek kruipen. Veel, erg veel, honden kwijl deze vakanie...

Scharminkel

Langs de weg

Op jacht

En plotseling was daar op een van de beren safari rij tochtjes ons vosje. Absoluut niet bang voor de auto hebben we haar al jagend en met prooi in haar bek, zeker 2 km kunnen volgen. Netjes rechts van de kantlijn of in de berm trippelde ze de weg af. Soms oortjes omhoog, prooi op de grond en proberen meer te vangen, maar verder vooral op weg naar...?

Verdronken pad

gezonken stoel

hoorbaar bewoond

Ook lekker naar buiten natuurlijk. Geen schitterend weer, maar mooi en zeker voor een wandeling warm zat. Helaas was het de periode voor onze komst erg nat geweest en daarvan kwamen we overal de overstromingen tegen.

verstopt meertje

mini paradijs

schuilhut

En op zoek naar drogere voeten de schitterendste echt Zweedse plekjes ontdekt...

over de pot gepiest?

OPROTTEN!

Zelfs een toiletje. De boel lijkt overstroomd, maar als de deur open gaat blijkt het gekraakt. Een boze vogel scheld ons uit dus snel de deur weer dicht!

de eerste

best groot

geen dooie boom

Waar berensafari al niet goed voor is. In al die jaren Zweden nauwelijks een eland gezien. Iedereen zag die beesten overal, maar wij zagen niets. En al speurend naar bruintje of Yogi waren daar de mythische elanden.... Eindelijk! En we zagen er meteen ook veel deze vakantie, vlak bij huis. Zelfs nog een moeder met 2 kalfjes (maar toen was de camera te laat)

Victoria en Daniel 19-6-10

Aan de keukentafel

Alle directe buren

Tja en als kroonprinses Victoria trouwt bekijken we dat natuurlijk ook (live op tv). Eindeloze rondtochtjes door Stockholm, maar ja hoe vaak trouwt er een kroonprinses. Even doorzetten, maar wel erg saai (net als Daniel (haar man) al was die volgens de buren alleen zenuwachtig en eigenlijk niet zo stijf) Want uiteraard moest de bruiloft besproken worden en kon dat prima tijdens het dinertje dat we voor de buren hebben gekookt. Het vraagt wat plannen maar dan heb je ze uiteindelijk allemaal bij elkaar. Gezellig en lekker, eindelijk gelukt. Werd na al die jaren en de vele dinertjes bij andere ook wel een keer tijd.

Uitzicht vanuit de fabod

fabod en de boerin

broodje verse kaas

de brandtoren

fabod vanaf de berg

Down hill

Het einde van de vakantie komt alweer in zicht.
Nog een paar mooie wandelingen, het weer is er prima voor.
Eerste tocht is naar een oude brandtoren (uitkijk post). Hiervoor moeten we een flink eind de berg op. Halverwege staan info borden en terwijl wij die kant op lopen komen er 2 vervaarlijk blaffende herdershonden aanrennen. ...Slik... en diep adem halen.
We lopen naar de borden in de hoop dat de vrouw die achter de honden aan komt ze aanlijnt en met ze verwijnt. Het aanlijnen lukt, het verdwijnen niet. De dame blijkt bij een levende fäbod (zomerboerderij) te horen en omdat wij over haar erf naar de toren moeten komt de vrouw (met die honden) achter ons aan. Als de honden eenmaal in de kennel zitten blijkt dat de fäbod eigenlijk nog gesloten is voor publiek, maar koffie kunnen we krijgen. Genietend van het uitzicht en het babbelte met de boerin, die 10 weken per jaar helemaal alleen met slechts haar beesten op die berg blijkt te zitten, biedt ze ons ook zelfgemaakt brood en verse zelfgemaakte kaas aan. LEKKER! Nog nooit zulke super lekkere kaas gegeten, heel speciaal.
Daarna met volle buik tegen de berg op. Schitterend uitzicht en een beetje wind op deze warme en zonnige dag. Lekker alleen, dus de t-shirtjes mochten wel even uit en de witte buiken zagen ook eindelijk wat zon.

routes

pad?

vochtig

daarheen!

½ dood (werd nog veel erger)

gastenboek

Halverwege de tocht bij olle's huisje...

Als 2e staat er een flinke tocht tegen de berg achter ons op het programma. In 2008 hebben we de Blåbergsåsen route gedaan en dat was een prachtige tocht, erg goed te doen. Nu staat Björkbodarna in de planning. Een duidelijk steilere klim, maar zou moeten lukken. Vol goede moed en elk een klein litertje water op pad. Een mooie zonnige dag ruim 20 graden...
Alle ingredienten waren aanwezig en het werd inderdaad een killer tocht. Het pad begon goed begaanbaar en duielijk aangegeven maar na ca 1 km stonden we tussen de jonge berken en geen route (oranje streep op boom of paal) meer te vinden. Dankzij de GPS zagen we wat het pad had meoten zijn dus dwars door het dichte groen verder gegaan. Achter dit obstakel was inderdaad weer een pad en ook de oranje strepen konden we weer vinden. Alles leek weer helemaal te kloppen.
Maar de temperatuur steeg (niet in het minst door het constante klimmen, met de voeten in de zuigende ondergrond) en het meegebrachte water smaakte goed... Na een stuk behoorlijk steil naar beneden begonnen we aan het steilste stuk omhoog. Zwaar maar goed te doen, met wat stroompje springen en wat klauteren. Even uitpuffen toen we een weg bereikten en weer verder de berg op. Tot het pad en de route weer ophielden. Op de GPS doorgelopen, maar al vrij snel was dat wat pad moest zijn moeilijker begaanbaar dan door de struiken een eigen route maken in de richting die de GPS aangaf. Ontzettend zwaar en nog zeker een kilometer te gaan. Inmiddels waren de blaren blaren aan het krijgen in de natte schoenen en was het uitkijken niet in een van de grote gaten te stappen die overal in de rotsige ondergrond zaten. Vooral op wilskracht en dapper door zwoegen uiteindelijk Fäbod Björkbodarna bereikt.
Zelfs een eenzaam oud vergrijsd hutje aan de rand van wat grasland voelt dan als beschaving en was heerlijk om een beetje bij te komen.
De sleutel bleek naast de deur te hangen en binnen troffen we een openhaard, bed en tafeltje aan onder een hele stapel planken. Blijkbaar was hier iemand heel dapper begonnen de hut van nieuw hout te voorzien, maar had het ook al vrij snel weer opgegeven. Naast de openhaard lag een gastenboek en dat bleek terug te gaan tot 1947. Met veel plezier hebben we een paar uur zitten lezen. Ieder jaar blijkt Olle's huisje 2 a 3 bezoekers te krijgen die netjes over hun bezoek vertellen. In ons beste Zweeds hebben wij dat natuurlijk ook gedaan.
En hoe graag we het ook nog veel langer uitgestelt hadden de natte sokken en schoenen moeten weer aan, blarenpleisters plakken en wij moeten voor de 2e keer de killer tocht ondernemen naar huis, dit keer met slechts een bodempje water en veel meer dorst. Uiteindelijk zijn we letterlijk strompelend thuis aangekomen 8 uur nadat we vertrokken en begonnen aan deze 11 km tocht.

bloempjes

Bo

nijverheid alom

gezamelijk trekken

de stång staat

heilige aan de paal

samen schuilen

En dan is het midsommar. Plukken we bloemen en vlechten berken slingers.
's avonds eten eten we bij Lena en Bo. Een rustige viering dit jaar. Sigvard vertrekt al vroeg omdat hij de kaart dames op bezoek krijgt. Annelie en Carl-Erik zijn er wel en een neef met een engelstalige vriendin. Gezellig, maar niet zo uitbundig als voorgaande jaren.
De volgende dag gaan we allemaal naar Dådran (een dorpje op ca 20km) en in de regen wordt ook daar de stång rechtop gezet. Hier gaat het allemaal net iets anders dan wij inmiddels gewend zijn, grappig om te zien en nu ook te herkennen.

Maar daarmee is de vakantie ook meteen voorbij en rest ons slechts inpakken, afscheid nemen, een lange reis en een hitte golf bij aankomst. Waren we maar gebleven...