Finnbacka Byväg 85

Lekker in de hut

Paadjes scheppen

Meer sneeuw

Een indrukwekkend pak sneeuw en er blijft maar meer bijkomen. De oprit is de dag voor we aankwamen schoongeveegd en we zakken er nu al weer verontrustend diep in. De volgende ochtend willen we de meegebrachte rolgordijntjes ophangen, maar dan moet er wel een ijzerzaagje uit de schuur komen. Paadjes graven dus en nog voor de gordijntjes hangen meld de volgende lange sneeuwbui zich. Helemaal niet erg! Met boekjes, muziekje en de openhaard is het meer dan een beetje uit te houden in de hut

Redder

Dreiging

Kleine super lichte vlokjes. Je ziet ze bijna niet, maar het gaat de hele dag door. Al de 3e dag komt Olle ons opnieuw uitgraven. Wij besluiten dat het tijd wordt voor een rondje door het dorp, met de dreiging van nog heel veel meer sneeuw boven ons hoofd.

Mooi

Kunstig

Sneeuwwal

Het dorpje is weer schitterend en we genieten. Maar de sneeuw die blijft vallen maakt het lastig lopen en zelfs kijken is vervelend door al dat gedwarrel om je heen.

Etentje

Thuis

We zijn uitgenodigd bij Lilemor en Leif voor een etentje. Gezellig en gelukkig verbetert ons Zweeds elke keer toch nog een beetje. Zij gaan de dag erna terug naar hun huis in Falun en bereiden zich voor op hun vakantie naar Gambia. Wij hebben op weg naar huis even genoeg uitdaging aan de ijzige weg en het hobbelige paadje. Het is ook niet niks met een flinke borrel op.

Vogeltjes voeren

Sigvards keukentafel

Onze mannen

Wilde haas

Haas moet zwemmen

Smikkelen

We hebben de meer dan dankbare taak op ons genomen een paar vogeltjes in leven te houden dit jaar. En we belanden natuurlijk meer dan af en toe bij Sigvard aan zijn keukentafel. Al dan niet met Olle en zijn vriend Mats, die een paar weekjes in Finnbacka op vakantie is om hazen te schieten. Het is maar een korte vakantie en voor we het door hebben komen de laatste dagen al in zicht. Lena en Bo werken zoveel dat we hen alleen voor een snelle kop koffie zien. Andere buren zien we helemaal niet, iedereen lijkt zo veel mogelijk binnen te blijven. Olle kookt nog een super lekkere culinaire uitspatting voor ons; wilde haas. Niet nu, maar wel door hem en Mats geschoten.

Parkeren in het bos - (foto met mobieltje genomen)

Eigen spoor - (foto met mobieltje genomen)

Pech gevalletje - (foto met mobieltje genomen)

Rechts Blåbergsåsen, Links P voor Elodie

36 scooters op de berg

Samen zang

Korte preek

Worstjes op de grill

warme broodjes in de sneeuw

File wacht tot de vliegende scooter is uitgegraven.

Olle verteld ons over een openlucht godsdienst. Af en toe wordt dat georganiseerd door de kerk. Sigvard heeft er in eerdere jaren al enthousiast over verteld dus wij hebben er wel oren naar. Het is de bedoeling dat je per sneeuwscooter de berg op gaat naar Blåbergsåsen, daar zal dan de dienst zijn. Er is geen andere manier om daar te komen in de winter dan per sneeuwscooter. Klinkt super gaaf en meer wordt er ook eigenlijk niet over verteld, maar he wij willen wel! Het wordt even puzzelen qua scooters. Olle heeft 2 eenpersoons scooters en Sigvard heeft een 2 persoons scooter. Sigvard kan niet meer zelf naar boven rijden. Besloten wordt dat Olle op Sigvards scooter rijdt met Sigvard achterop, Mark gaat op Olle's stoere scooter en Elodie op de scooter van een van Olle's kleinzoons. De dag voor vertrek staan alle scooters klaar en moest er maar eens even geoefend worden in het dorp. Alles gaat goed, Over de wegen gaat het zelfs hard, door de bossen over rulle paadjes glibbert het, maar we lijken beide de scooters aardig onder controle te hebben. Laat die godsdienst maar komen... De volgende ochtend gaan we met z'n vieren wat eerder weg dan alle anderen. Het is Elodie's eerste tocht op een eigen scooter en op deze manier hebben we iets meer tijd. Het lijkt erop dat dat niet eens nodig was. Het gaat vlot en vrij probleemloos de berg op. Tot.... Elodie raakt van het pad in de mulle sneeuw ernaast. Op zich niets bijzonders, kan gebeuren. Met wat gedoe is zo'n scooter snel weer op het pad en kan je verder. Helaas was haar reflex niet het gas loslaten, maar juist een enorme dot gas bijgeven. Met een rotvaart vloog ze de berg af het bos in. De scooter kwam boven op een jonge berk uiteindelijk tot stilstand, Elodie er half onder, scooter half begraven in de sneeuw en ca 30 meter van het scooterpad. De sneeuw was daar boven op de berg bijna anderhalve meter diep en als je daarin ligt met je hoofd in een helm, dikke winterjas aan en deels onder een zware scooter wordt het snel benauwd. Hoe poederig de sneeuw ook is, het wordt een muur als je erdoor probeert te ademen. Maar Elodie komt boven en na een paar minuten heeft ook Mark de plaats des onheils bereikt (het duurt even om door zo'n pak sneeuw ergens te komen). Scooter en Elodie mankeren wonder boven wonder helemaal niets. Mega mazzel want dat had ook heel anders kunnen gaan. Wrikken en trekken doet weinig. De scooter staat vast! Olle wordt gebelt want die was doorgereden naar Blåbergsåsen. Tegen de tijd dat hij terug is bij de ongeluksplek, komt de eerste scooter voor de godsdienst ook aangereden. Deze zet zijn motor af om te vragen of hij kan helpen en als besloten is dat de weggevlogen scooter blijft staan doet zijn eigen accu het niet meer. Inmiddels komt iedereen boven en ontstaat er een lange file. Omdat het scooterpad maar 1 scooter breed is, moet er iets anders verzonnen worden. Een nieuw pad om het gedoe heen wordt besloten. Maar de sneeuw is zo dik en zo poederig dat de 2e scooter in het bos dreigt te stranden. Met vereende krachten wordt de gestrande scooter aan de kant geduwd en heel voorzichtig rijdt iedereen er langs; het past heel net. Als iedereen weer op weg is naar Blåbergsåsen, gaat Elodie achterop bij Olle (Sigvard was achtergelaten bij Blåbergsåsen) en begint de godsdienst uiteindelijk 5 minuutjes te laat. De dienst duurt maar een minuut op 15. Een paar liederen worden gezongen, het onze vader gebeden en de dominee preekt over de schoonheid van de natuur in alle seizoenen. Hij verteld dat de vasten tijd eraan komt en dan is het tijd om te gaan grillen . Wij missen veel van de preek, maar het is hoe dan ook erg bijzonder boven op een berg in de snijdende kou zoiets mee te maken. Het worstjes grillen kennen we al van vorig jaar, maar we hadden niet door dat het zo'n vanzelfsprekend volksgebruik is. Iedereen heeft worstjes, broodjes en koffie bij zich. Wij natuurlijk niet, maar Olle heeft genoeg voor een weeshuis meegenomen. In grote betonnen bakken zijn vuren aangestoken en daarboven liggen roosters. Warmte komt er niet echt van af, daarvoor is het waarschijnlijk te koud, maar het verwarmt de worstjes. Heerlijk, zeker als je doorweekt en ijskoud bent door een halfuurtje onder een sneeuwscooter spelen in de sneeuw! En dan vertrekt iedereen weer. Langzaam verdwijnen alle keurig geparkeerde scooters. Olle brengt Sigvard snel naar huis, want die is op een haar na bevroren en zit met blauwe lippen te klappertanden. Mark gaat richting ongeluksplek en Elodie gaat lopen, want ze bleek het op ca 700 mtr na gehaald te hebben (extra zuur). Mark beland aan het eind van een file. Een paar stoere vikingen is met vikingkracht bezig de scoter los te trekken en om te keren. Daarna wordt hij, tegen de berg op, het scooterpad weer op getrokken en geduwt. Alle andere wachten rustig af tot de stoet weer verder rijdt. Als Elodie uiteindelijk door de kuitdiepe sneeuw aangesjokt komt, staat de scooter keurig aan de kant op haar te wachten en is alleen Mark er nog. Geen keus, zowel Elodie als de sneeuwscooter moeten terug naar Finnbacka... Heel langzaam en met knikkende knieën wordt er naar beneden gereden. Het gaat goed, maar het duurt na thuiskomst een paar minutern voor haar verkrampte handen het stuur los kunnen laten. En de volgende dag spierpijn van het verkrampt zitten en sturen. Warme, droge kleren aan en even een traantje voor de schrik. Daarna met 2 flessen glühwein terug naar Olle. Met een borrel op werd iedereen weer warm en werd het gezellig. Olle heeft de rest van de dagen erna iedere mogelijkheid aangegrepen om te flauwekullen over Elodie's parkeerplaats / alternatieve route / eigen weg. Hij stelde voor een bordje op te hangen boven op de berg, zodat iedereen zou weten waar ze volgend jaar hun sneeuw scooter kunnen parkeren. Er resten nog twee vakantie dagen en Olle wil ons graag weer op de sneeuwscooters hebben, maar voor dit jaar is het genoeg geweest. De schrik laten zakken, boekjes uitlezen en langzaam weer aan Nederland denken. Het was een indrukwekkende vakantie! We blijken zelfs de krant te hebben gehaald... nyheter/rattvik/skotergudstjanst-i-blabergsasen (Mark staat op de kleine foto) En er werd over geblogd.... Skotergudstjänst . Meteen ook maar even een klein stukje vertaald in het Nederlands