Finnbacka Byväg 85

sneeuwmuren

Bevrozen slot

Zóóó glad

Daar sta je dan tussen de enorme sneeuw bergen... Wow! Dat hadden we nog niet eerder gezien, da's heel veel sneeuw. Maar er moet toch water komen en dus gaat Mark in het donker op pad naar de achtertuin. Met een zaklampje (de grote is uiteraard hartstikke leeg) en tang om de pomp aan het werk te zetten ploegt hij zich een weg door de kruisdiepe sneeuw. Na een langdurig gevecht en uitgraven van de bron is er inderdaad water (en is Mark halfdood). Het begint een terugkerend thema te worden, maar er is zelfs een beetje teveel water. In de kast spuit het water uit de koude leiding, de douche kraan heeft de geest gegeven en de slang heeft zoveel kleine en grote gaten dat het (bruine) water overal vandaan lijkt te komen. Een douche zit er zeker niet in en na een dag in de auto is dat absoluut balen, maar we hebben wel warm water en daar komen we ook een heel eind mee. Bij daglicht is zo'n hoeveelheid sneeuw nog veel imposanter dan in het donker. En terwijl we snel willen kunnen douchen, flikkeren we bijna van het trapje en blijkt het slot van de schuur stijf bevroren. Met een gasbrandertje ontdooien we het hol van de handige hulpstukjes (waar geen koperbuis of knelkoppeling blijkt te liggen) en het trapje heeft zo'n dikke ijslaag dat we 'm er echt niet af krijgen. Dus in Rättvik knelkoppelingen, buis en een nieuwe slang voor de douche gekocht. Het houdt zo de vakantie wel al is het nog niet helemaal goed en wordt het van de zomer als nog solderen. We kunnen in iederval douchen al is de poging om de kraan te reparen niet gelukt en dus moet de ander het water aan en uit doen in de kast, maar dat werkt best goed.

Sneeuw gangetje

Dapper door scheppen

Eindelijk de bron!

Voorkomen dat er weer een slopende tocht met gevaar voor bevroren kruis nodig is om bij vertrek de bron af te sluiten wordt een meerdaags projectje. Stiekum is het wel gewoon heel lekker om met / in de sneeuw te spelen, want voor 1 tochtje naar de bron is het wel een beetje belachelijk veel werk.

Auto uitladen

Opbouwen

Kennis making

Als we ons 's avonds voor een drankje melden bij Sigvard, treffen we daar ook Olle. Hij nodigt ons uit voor het schapenscheren de volgende dag. In een koude schuur staan 12 ronde schaapjes te wachten op Sven. In April worden de lammetjes verwacht en voor die tijd moeten ze hun wol kwijt. Sven scheert in de hele regio de schaapjes en na lang wachten arriveerd hij in zijn turquoise autootje. De spullen worden uitgeladen en opgebouwd, inclusief een soort trappeze. We vragen ons nog een beetje af of dat voor de schapen of voor Sven gaat zijn. Schapen scheren blijkt echter een ontzettend zwaar en warm werkje te zijn en de trappeze absoluut geen overbodige hulp voor Sven. Heel lief, snel en iedere keer precies op de zelfde wijze ontdoet hij de 12 dames van hun jasjes.

Rodeo Olle

Olle brengt de schaapjes naar de kapper. Als een soort rodeo rijder schuivelt hij de dames richting Sven. Zwaar werk, de dames lijken niet van hun krullen af te willen en eigenlijk ook wel logisch, het is rond het vriespunt in de stal.

Knippen en manicure

Heel rustig, maar zo snel mogelijk worden de schaapjes een voor een van hun wol ontdaan. Met de pootjes in de lucht geven ze zich over aan de behandeling van Sven, die ze uiteindelijk ook helemaal niet zo erg lijken te vinden.

eenzaam kaal

uiteindelijk allemaal

Een schaapje moet de eerste zijn, maar uiteindelijk staan er 12 naakte schaapjes in de koude stal. In het voorjaar zullen er, nu al duidelijk zichtbaar, zeker 12 nieuwe lammetjes en misschien nog wel een paar extra zijn...

De voorbereidingen...

sneeuwvrij

aftanken en we kunnen!

Na het schapenscheren belanden we bij Olle aan de whiskey. Hij stelt voor de volgende dag op de sneeuwscooters naar Blåbergsåsen te rijden. Echt wel! graag! wij willen wel. De volgende dag sneeuwt het de hele ochtend. Rond een uur of 11 gaan we ons maar eens melden, half rekening houdend dat het niet door kan gaan omdat het sneeuwt. Olle kijkt berustend naar buiten en stelt voor te wachten tot het ophoudt. Wij denken nog dat we het niet helemaal snappen want in niets lijkt de sneeuw van plan boven te gaan blijven ergens de rest van de dag. Maar na het 2e kopje koffie houdt het inderdaad zo goed als op. We kunnen de scooters ontdoen van de sneeuw vullen met benzine.

Motormuis Sigvard (wil niet op de foto)

ietsjes klein helmpje

We halen Sigvard op. 10 dagen er voor werd hij 89 jr. maar hij hoeft niet na te denken als Olle hem belt en vraagt of hij zin heeft om mee te gaan. Op zijn stoere rode sneeuwscooter ziet hij er misschien nog wel het snelste uit ook.

Op scooter safari

Blåbergsåsen we komen er aan

Met veel rook en motor geronk rijden we richting het scooterpad. Er is niet voor ons allebei een sneeuwscooter, dus wij moeten samen op 1 scooter. Beetje jammer, maar ook zo is het absoluut super gaaf! Vanaf de bijrijders plek is er in iedergeval een mogelijkheid om te fotograferen.

Rijtje scooters

aankomst bij Blåbergsåsen

Olle gaat voorop, Sigvard in het midden en wij sluiten de rij. Wow, wat is dit ongelovelijk leuk! Het gaat niet hard, maar het is zo cool. Tussen de bomen door, de berg op. Slingerpaadjes die soms echt niet breder zijn dan de scooters. Het gaat een stuk sneller dan toen wij deze wandeling een paar jaar geleden te voet deden, maar zelfs gemotoriseerd doen we er nog wel een half uurtje over voor we bij Blåbergsåsen zijn.

rondje Blåbergsåsen

We draaien wat rondjes om de gebouwen boven op de berg. Het is echt zo gaaf! Met een zware machine glijdt je over de sneeuw door een schijnbaar eindeloze kerstkaart. Geweldig en tja beetje euforisme lijkt wel op zijn plaats ...

Diepe sneeuw hoor

Hulp zakt ook weg

Ook even van de scooters af, want anders wordt het zo'n zit. En dan blijkt dat opeens de grote truc te zijn. Waar die zware machine schijnbaar moeiteloos boven op de sneeuw rust zak jij er tot je heupen in als je voorzichtig 1 been van de scooter laat zakken. Sommige plekken zijn erger dan andere, maar op de scooter blijf je het makkelijkste boven.

iets te ruime bocht

Gaaf!

We besluiten terug te gaan. Omdat de sneeuw buiten de scooter sporen erg los is en super zwaar stuurt, zijn er af en toe wat vereende krachten nodig. Maar in een half uurtje glijden we met veel benzine damp de maagdelijk witte berg weer af. Voor Sigvard is het mooi geweest die gaat naar huis. Wij eten bij Olle een bordje soep en daarna gaan we nog een grote en heel wat snellere ronde doen. Met name over de meren gaat het erg hard, zo'n lekker recht stuk vraagt om gas. Maar het is hard werken om de scooter overeind te houden in de bochten en op de hobbels. Dat zijn killers voor schouders en nieren. Als het dan ook weer begint te sneeuwen houden we het voor gezien. Volgend jaar huren we zeker scooters zodat we allebij kunnen sturen en één of twee weekjes vermaken we ons hier zeker wel mee...

scooter sporen achter Olle

vanuit het dorp over de omgeving

backtjärn

In de dagen er na genieten we van de sneeuw en maken wandelingen door en rond het dorp. We gaan nog een dagje op stap naar Falun met Olle en Sigvard. Sigvards gehoor apparaat is kapot gegaan tijdens ons bezoekje aan Blåbergsåsen en een nieuwe moet in het ziekhuis in Falun geregeld worden. Wij kruipen achter in de auto en krijgen een uitgebreide toer door Falun. We bezoeken zelfs de oudste zoon van Olle (Ulv) op zijn werk in een verf labaratorium. Erg leuk dat dit zomaar kan en om eens te zien.

Sik

beter dan kaviaar volgens Olle

gebakken sik

Master chef Olle

De laatste avond worden we door Olle en Sigvard uitgenodigd om sik te komen eten. Dit is een visje dat ze in november in grote getalen zelf met netten vangen in een meertje bij Dalstuga. Familie van de zalm en al lijkt ie niet erg op zijn grote neef, lekker is ie zeker!

IJspegels

1.20 mtr

En dan is het weer tijd voor schoonmaken, inpakken en afscheid nemen. Het sneeuwt heftig de dag van vertrek. Weer ziet alles er fris en kniperend uit. Wij krijgen het er moeilijk door. Als we rond 3 uur 's middags de oprit af willen komen we al bijna de weg niet meer op zo'n pak is er alweer bijgevallen. Onderweg gladde wegen en glijers, een slagveld aan ongelukken en vrachtwagens die heuvels niet opkomen. Pas in de buurt van de grote meren wordt het beter en warmer. De volgende ochtend rond 8 uur een ontbijtje buiten bij een pomp in Duitsland; 10°C en een zonnetje. Heel vreemd als je net nog onder een sneeuwdeken van een meter uit bent gekropen.