Finnbacka Byväg 85

ELAND!!!

Een Eland! Het allereerste dat we zien als we het dorpje binnen rijden. Vlak bij de jachtschietbaan... Sohé die hep lef!

Watervoorziening

Water dokter

Nieuwe douche

Als we aankomen bij het huisje lopen we weer tegen een muur van knaagdieren pies aan. Goed, we zijn dus nog niet van de muizen af! Alle spullen nog maar even op het verandaatje en eerst stofzuigen en soppen. Maar als Mark ons aan water wil helpen spuit het alle kanten op in de kast en knalt de thermostaat kraan in de douche van de muur af!. Waarschijnlijk toch bevroren afgelopen winter. Geen water dus voorlopig, da's duidelijk. Maar gelukkig heeft Olle emmertjes en een jerrycan. Een douche zit er niet in, maar de muizen stink verdwijnt langzaam. De volgende dag kopen we nieuwe koppelingen en een nieuwe kraan en na een beetje prutsen is de vakantie klaar om te beginnen met een warme douche.

Hertje in de tuin

Goedemorgen

Bever

De volgende ochtend zien we een hertje door de tuin achter het huisje scharrelen. Via het kaalgekapte stuk grond van de buren wandelt ze rustig vlak achter ons huis langs naar het bos. Da's nog eens wakker worden! Als we daarna de emmers terug brengen naar Olle is zijn kleinzoon een geschoten bever aan het villen. Bloederig en onherkenbaar, dat vooral... Blijft een beetje onwennig, maar ik geloof dat we een beetje beginnen te wennen aan het hele jachtgedoe (zal tijd worden na 10 jr...). Toch slaan we een uitnodiging af om op bever safari te gaan. We begrijpen niet dat het bedoeld is als rondleiding in het bevergebied en hebben geen zin getuigen te zijn van een bevermoord. Tegen de tijd dat het ons duidelijk wordt is de kleinzoon weer naar huis, helaas kans verkeken, want levende bevers in de vrije natuur bezig zien was natuurlijk wel bijzonder geweest.

Allemansrecht

Groener

P-plek

En dan is de winter ook in Zweden definitief voorbij! Waar op de dag van ons vertrek de laatste sneeuw nog viel, schijnt nu een uitnodigend zonnetje. Het is heerlijk fris lente weer. De zon heeft kracht maar de lucht is koel. Heerlijk en nog bijna geen muggen en andere akelige bloedzuigers. We besluiten er van te genieten en lopen naar Blåbergsåsen. De laatste keer dat we deze tocht maakte was per sneeuwskooter en besloot Elodie een eigen parkeerplek te creëeren. Die plek is moeilijk precies te bepalen nu niet alle jonge boompjes verstopt zijn onder een dikke laag wit. Duidelijk is wel dat ze héél véél mazzel heeft gehad... Niet teveel over nadenken en genieten van het warmende zonnetje, de rust en de alleenigheid bij de prachtige oude gebouwtjes op de berg.

Knisperend

Laatste sneeuw

Heerlijk

We genieten een hele tijd op de berg en zien de laatste sneeuw verdwijnen terwijl het zomer wordt. Heerlijk zover weg als de rest van de wereld doorboven is. Het is allemaal nog kaal, maar het groen gunt zich geen tijd en overal hoor je de sapstroom op gang komen. Wonderlijk om de allereerste lente dag zo bewust en midden in de natuur mee te maken.

Spuiten

Beren poep

Bos meertje

We besluiten de volgende dag de loodzware toch naar Björkbodarna nog een keer te proberen. Gewapend met heel veel water en een spuitbus oranje verf gaan we op pad. Zo erg als in onze herinnering kan het toch niet zijn? Het eerste stuk gaat ook best goed. De grond is wel heel erg nat; verzadigd door al het smeltwater, maar het is te doen. En we zien beren poep! Vrij vers zelfs. (later vinden we ook zo'n hoop bij onze eigen elektra kast; er heeft er dus één door het dorp en in onze tuin gewandeld!!!) Tenminste tot we op bij het riviertje vlak voor de 2e weg komen. Was die rivier er vorige keer ook??? Terwijl wij hulpeloos boven het water ballanceren voeden de muggen (hé hallo, zijn jullie ook ontwaakt uit de lange winter?) zich met het verse Hollandse bloed. Met veel moed en dom geluk komen we allebei droog over de glibberige wiebel keien en het snelstomende ijskoude water.

Riviertje

V op de GPS

Uitrust hutje

Maar nu?! Deze weg herkennen we, maar het pad is niet meer.... Volgens de GPS moeten we een stuk omhoog over de weg en dan steil tegen de berg op. We zien inderdaad een oranje markering en even lijkt het deze keer goed te gaan, tot we ook nu weer dwars door het ruige on-ontgonnen bos moeten ploegen. Diepe gaten tussen grote bemoste rotsblokken, takken, stuiken, jonge bomen, losse stenen en keien en een hellingshoek die er niet om liegt.. We ploegen door en uiteindelijk vinden we toch weer iets van een pad en dan ook het huisje waar we uit kunnen rusten, afkoelen en bijkomen. Voor we de slopende terugtocht moeten gaan aanvaarden...

Deuren schuren

Deuren verven

Friet rooster

Na deze tocht (die we nu definitief besluiten nooit meer te maken, tot er een compleet toeristenpad ligt!) prutsen we een paar dagen rond het huis. Het blijft mooi weer en we genieten van de zon, beginnen met het afkrabben van de 2 schuurdeuren, geven de voordeur een friet rooster, doen boodschapjes, bezoeken de buren en genieten van de rust en de natuur.

Hek palen verzameling

gasten stuga stutje

Het hek is weer compleet in elkaar gestort. We besluiten alleen het stuk aan de voorkant te herstellen en de rest gewoon weg te halen. Waar die erf grenzen precies lopen doet er toch niet toe en de buren mogen best op ons terein komen. Maar ja al die half verrotte palen heb je ook niet zomaar verzameld. Dat blijkt nog een flinke klus! De gasten stuga heeft ook wat aandacht nodig. Het midden krijgt wat extra stutting en verder houdt dat oude hutje zich toch eigenlijk nog verbazend goed.

Vochtig boompje

Doorzetten

Overwinning

De ketting zaag is meegekomen uit Nederland en mag een dennetje vermoorden dat op onze poepput groeit. Dat valt tegen, het hout is kletsnat nu de sapstroom op gang is gekomen en de boom ruikt zelfs helemaal harsig. Stijfkoppig doorgaan, beetje wrikken en de boom kraakt, om precies daar te landen waar Elodie 'm hebben wilde. Tahda!

Over water lopen

Roestig, helder water

Over het dal, op de andere berg...

Paarse kop

Het einde van de vakantie komt alweer in zicht. We kunnen kiezen nog een stuk schuur verven of een laatste wandeling. Het wordt de wandeling (want verven is niet leuk!). We gaan naar Dalstugbodarna. Achter Olle's huis duiken we het bos in en de wandeling begint extreem relaxt. Maar dan stuiten we om een spontaan meertje midden op ons pad en vanaf dat punt duiken we de diepte in, wetend dat we daarna net zo's steile klim omhoog moeten gaan maken. Het pad is hier wel duidelijke en goed begaanbaar en dat scheelt enorm! Maar de temperaturen zijn inmiddels al flink opgelopen en met paarse koppen en natte ruggen bereiken we uiteindelijk Dalstugbodarna. Via een koeienwei sjouwen we het piepkleine dorpje in dat niet meer is dan een paar boerderijen en nauwelijks structuur. We puffen uit op een steen in de schaduw en zien over het diepe dal de GSM toren van Finnbacka boven op de volgende berg. Wat een end, maar dit is een mooie route die te doen is. Dus verhit dalen we weer af om, in het gerommel van een naderend omweer, de klim naar Finnbacka aan te gaan.

Moe na het bouwen

bijna klaar

De temperaturen zijn inmiddels zo zomers geworden dat de ramen open staan. Dat vinden wespjes leuk en er is er een die besluit bij ons in te trekken. We delen onze piepkleine badkamer vanaf dat moment met een beetje sjagarijnig gestreept pyamaatje. Hij vliegt af en aan om naast de lamp in de douche een coconnetje voor zichzelf de kleien. Al binnen een dag kan hij opgekrult liggen in zijn bouwsel en na een paar dagen is het nestje bijna dicht. Als wij 's nachts het licht aan doen wordt de huisgenoot na een paar minuten wakker en stoort zich dan blijkbaar aan de lamp. Hij begint met een laag gezoem en als de lamp dan niet uit gaat, komt hij zijn holletje uit. Hij vliegt naar de lamp en zoemt steeds harde en boziger. Als dat ook niet helpt valt hij de lamp aan met zijn angeltje. Hoewel we het best schattig vinden, geven we hem hier meestal toch maar zijn zin. Een huisgenoot met een angeltje en één met een allergie zijn een toch niet helemaal ideale combinatie. Als hij na een paar dagen uitvliegt voor nieuw bouwmateriaal, doen we het raam dicht en zal onze tijdelijke huisgenoot een nieuw onderkomen moeten vinden. Sorry wesp, onze badkamer is te klein voor 3 vaste gasten.

Vernieuwd hek

Witte oprit

Trots!

Tevreden, uitgeruste en poepie bruin (eigenlijk kreeft rood) bekijken we uiteindelijk ons prachtige zweedse hek. De meeste takken liggen netjes naast de schuur opgestapeld en de rest komt volgende keer wel. De nieuwe oprit die Olle voor ons regelde is prachtig en doet precies wat ie doen moet. We maken de schuur, logeerkamer en gasten stuga schoon. Ook allemaal nogal muizig... Misschien volgende keer logees en dan moeten ze natuurlijk wel ergens kunnen slapen zonder door de muizenkeutels besprongen te worden. Afscheid van onze lieve buren met een etentje bij Lilemor en Leif. Dag lieflijk Finnbacka het zit er weer op....