Finnbacka Byväg 85 Ingesneeuwd

Leuk laagje

vossen sporen in de achtertuin

Balancerende sneeuw

Onderweg in Zuid-Zweden was al wel duidelijk dat er een flink pak sneeuw gevallen was. Uiteindelijk in het donker aangekomen bij ons huisje bleek gelukkig de oprit helemaal sneeuw vrij. Super! Olle had het hele eind al schoon geploegd. Wat een enorme hoeveelheid wit was hier, zelfs bij ons boven op de berg, gevallen. Het dak van het huisje had een vervaarlijk overhangende witte hoed en de tocht door de diepe sneeuw naar de waterbron was eh... koud! Pas de volgende dag in het licht zagen we alle sporen in de diepe sneeuw achter het huisje. Een vosje had zijn toevlucht onder het huis gekozen en achter in de tuin was een duidelijk groter beest op zoek geweest naar eten (zou het...? elandje?....)

Hout truck

Die komt voorlopig die heuvel niet op!

Buren hulp

Zweeds lunchen

Het dorpje blijkt in de ban van de houtkap. Regelmatig verschijnt een grote houttruck die de stapels boomstammen die langs de weg liggen afvoert. Maar ja als zo'n zware vrachtwagen dan in het dorpje de heuvel (in de bocht) niet meer op komt.... En dat was de dag dat Olle en Sigvard ons meenamen voor een tripje Leksand.... Bezoekje aan de knäckerbröd fabriek (Leksands knäcke), een groot warenhuis en een echt Zweedse lunch in 'Moosskrog'. Maar dan moesten we wel eerst het dorpje uit zien te komen. Na wat overleg met de chauffeur werd buurman Class-Göran gebelt. Binnen een paar minuten stond hij met een grote 4x4 en een sleepkabel klaar. Het kleine rode autootje van Sigvard werd aangekoppeld en via de achterkand van Class-Göran's erf werd de bocht afgesneden en konden we in een heftige sneeuwbui als nog op weg naar Leksand.

Heel veel sneeuw

Overal sneeuw

Alleen nog te voet

En het blijft sneeuwen en sneeuwen en sneeuwen.... 2 dagen zijn we daarna, wat betreft de auto, serieus ingesneeuwd. Niet dat we weg wilde hoor; een paar dagen met een boek bij de openhaard is heerlijk vakantie houden. Class-Göran komt daarna de oprit ploegen. Fijn want qua boodschappen werd een ritje Rättvik wel weer een beetje nodig. De ploeg van Olle is kapot en er moet eerst een metaaldetector aan te pas komen om een gevallen onderdeeltje weer boven te krijgen uit de laag sneeuw.

Boven aan de piste

(oude?) Ski lift

Skieen met uitzicht op het meer

Winterse toertocht

Sigvard en Olle moeten ook boodschappen doen dus gaan we met z'n 4-en. Olle tracteerd ons daarna op een schitterende toertocht door het besneeuwde landschap rond Rättvik. Dankzij zijn spijkerbanden komen we zelfs boven aan de ski piste. en met een winters zonnetje erop hebben we geweldig uitzicht over Rättvik en het Siljan meer.

Sigvard op de tracktor

Bungelende las trafo

Komt ie!

Behalve alle sneeuw dalen de tempraturen ook flink. Tegen -23ºC blijkt de waterleiding van ons huisje niet bestand. Opeens geen koud water meer. Bij onderzoek blijkt de zekering van de warmte kabel eruit te liggen. Dat lijkt snel op te lossen tot dat de zekering er weer uit vliegt. Misschien meer aan de hand? Als dan ook de hoofd zekering aan de weg er nog uit vliegt is het wel duidelijk. Stevig in de kleren gewikkeld de enorm hoge sneeuw getrotseerd om nog even water voor een douche en de afwas te hebben. Daarna (inmiddels midden in de nacht) nog 1 keer naar buiten om al het water af te tappen, want als het bevriest in de leidingen zijn we nog verder van huis.
De volgende dag voor raad en hulp naar Olle. Er blijken 5 (Stockholmse) electriciens in het dorpje te wonen waarvan er 1 aanwezig is. Hij komt langs en constateerd inderdaad dat de warmte kabel kapot is en gaat weer weg.
Huh? Da's lekker...
Weer naar Olle, overleg over wat nu te doen. Olle en Sigvard gaan voor ons aan het bellen naar bedrijven, vrienden en bekende. Hoeveel kan je verwachten in het weekend en hoelang kunnen wij het uithouden in een huisje zonder water? Na een tijdje staat de vraag uit en gelukkig na een paar uur bericht dat er een nieuwe kabel klaar ligt in een dorpje op ongeveer een uur rijden. Mark gaat met Olle op pad en de puinhopen van uren sneeuw smelten voor water, kunnen opgeruimd worden. Gelukkig maar, want erg succesvol was die poging niet.
De kabel wordt vervangen en de installatie aangezet en de zekering blijft zitten waar ie zit. Gelukkig, weer water in de douche en wc. De rest van het huisje heeft nog geen water, maar zo wil het voorlopig wel even.

Stekker pas niet

Kale draden in de stoppenkast

Start kabels op de leidingen

De volgende dag komen Sigvard en Olle een poging doen om de andere leidingen ook te ontdooien. Achter aan de tracktor van Sigvard bungeld een loeizware antieke lastrafo. De stekker past niet, dus worden de draden gestript, gaan de glaasjes uit de zekeringhouders en de trafo direct aangesloten op de stoppenkast. Met startkabels op de waterleidingen is het de bedoeling dat de leidingen warm worden en ontdooien. Hoe creatief ook, diverse pogingen hebben geen effect.
Helaas.
En dan opeens is er 's avonds koud water in de keuken en vrij vlot daarna doen opeens alle kranen het weer. De temperatuur buiten is inmiddels weer rond -10ºC dus het beriezingsgevaar is geweken.

Sigvards huisje

Aan de keukentafel

Behalve dat we regelmatig 's avonds bij Sigvard in de keuken aan de drank belanden, nodigt hij ons en Olle ook uit voor een heerlijke zelf gemaakte zalm maaltijd. Sigvard en Olle komen bij ons eten en een paar dagen later worden we allemaal ook nog bij Lilemor en Leif uitgenodigt voor een echt dinertje. Oer gezellig en wel de manier om ook in de winter contact met je buren te houden.

Leif, Lilemor, Olle en Mark aan de Hack och Flask

Hack och Flask

Zo nadert het einde van deze korte wintervakantie snel. Nog 1 uitdaging hebben we te gaan. Misterieuze Zweedse winterkost eten in naburig dorpje Bingsjö. Ons er erg op verheugen doen we niet. Voor zover we begrijpen gaat het om in varkens vet opgebakken gierst en er gaat iets van melk door? Het schijnt een echte Zweedse winter traditie te zijn op het platteland. Mogen we niet missen, we moeten komen! Nou ja, een beetje dapper zijn en ach we wilden Zweden in al z'n facetten toch zo graag leren kennen....

"Hack och Flask" blijkt uiteindelijk hartstikke mee te vallen. Dat het stevige winterkost is, is duidelijk want het ligt als een baksteen op de maag. Diverse bezoekers gaan voor een 2e of 3e bordje, waar ze dat laten geen idee, maar de smaak is okee. Niet super lekker, maar zeker voedzaam en absoluut niet waar wij ons op hadden voorbereidt. Lang leven de spraakverwarring maar weer.

Winters zonne weer

Over het Finnbacka meer

Nog even genieten van prachtig winters Finnbacka en dan verlaten we Zweden weer voor onbekende tijd....

Overigens was het best een beetje vreemd om Sigvard overal zonder Kero te zien. We wisten al dat Kero op een keer niet meer thuis was gekomen. Ouderdom of misschien door een beest aangevallen, hij is in iedergeval niet meer gevonden. Toch klopt het niet Sigvard zonder hond. Gelukkig besluit Sigvard de laatste dagen dat we in Finnbacka zijn dat er weer een hondje moet komen.

( inmiddels in ze er ook hebben we per mail gehoord en heet ze Tina - afgekort van Stina wat weer afkomstig is van Kristina )